Romke van de Kaa tuiniert en woont op het landgoed Hof te Dieren, voormalig bezit van stadhouder-koning Willem III. Hij genoot zijn tuinopleiding in Engeland en leerde zowel kweken als schrijven in dienst van tuinier en schrijver Christopher Lloyd. In 1994 verscheen zijn eerste tuinboek, Buiten de Perken, dat onlangs voor de veertiende maal werd herdrukt. Daarna verschenen: Geluk is een grasveld, Tuinieren gaat niet over rozen, De getemde wildernis, Alles kan wachten, Verwilderen en De onderwereld van de tuin. Over De Getemde wildernis schreef Pauline Terreehorst in De Volkskrant: “Toch is Van de Kaa niet alllen maar opstandig, relativerend en grappig. Wanneer hij adviezen geeft over de verzorging van planten is hij opeens de degelijke tuinier voor wie geen enkele plant een geheim heeft, ook al vertikken ze het zelfs bij hem weleens te groeien en te bloeien. Juist die combinatie van ironie en vakmanschap maken hem tot zo’n uitzonderlijk tuinschrijver.”

Romke van de Kaa schrijft boeken en daarnaast werkt hij voor kranten, tijdschriften en websites in Nederland, België, Engeland en Duitsland. Samen met zijn Vlaamse collega Paul Geerts stelt hij ieder jaar de Tuinscheurkalender samen. In maart 2012 verscheen zijn boek ‘Verwilderen’, een pleidooi voor een natuurlijker manier van tuinieren. In 2020 volgde ‘De onderwereld van de tuin’.

Dat laatste boek is het onderwerp van zijn lezing. Naast een tuin boven de grond die bevolkt wordt door planten, vogels en insecten bevindt zich ondr het maaiveld een even belangrijke wereld waarin wormen, schimmels, bacteriën en een hele staalkaart van wonderlijke wezens de scepter zwaaien.

Dat deze onderwereld bestaat weten we allemaal, maar hoe belangrijk hij is voor het bovengrondse leven beseffen we niet dagelijks. En wat maar weinigen weten is dat alle ondergrondse levensvormen druk met elkaar communiceren via een chemische taal. Die taal wordt door alle levensvormen verstaan. Je zou hem een soort ondergronds Esperanto kunnen noemen.

Romke van de Kaa zal proberen zijn toehoorders een indruk te geven val alle ondergrondse rijkdom. Hij hoopt op een samenspraak met het publiek en staat open voor discussies, vragen en zelfs (met mate) voor denigrerende opmerkingen. Zijn betoog mag onderbroken worden waardoor er hopelijk een levendige middag ontstaat.